Βροχή

Είναι μαγευτική η βροχή, που γενναιόδωρα ποτίζει, μεθά το ξερό έδαφος. Ξεπλένει τους ανθρώπους και όλα όσα βρίσκονται στο διάβα της. Απομακρύνει τις σκοτούρες, τα προβλήματα, το άγχος και αφήνει αδιάφορα, μελαγχολικά μάτια και πράσινα φύλλα γεμάτα δροσοσταλίδες.
Πέφτει καλύπτοντας κάθε θόρυβο, σκεπάζοντας καθετί άσχημο και επικίνδυνο. Οι σταγόνες της σκίζουν τον ουρανό και τρέχουν βιαστικές να γίνουν ένα με τη γη, με το χώμα που πατάμε. Απλώνουν τριγύρω τη δροσιά τους και φαντάζουν όαση μέσα σε απέραντη έρημο.
Η βροχή κάποιες στιγμές κοπάζει, μα ένα μπουμπουνητό, μια αστραπή, αρκούν για να κάνουν τις σταγόνες να χορεύουν μέσα στο απαλό αεράκι ξανά, γρήγορα και ρυθμικά. Όταν όμως σταματήσει εντελώς, στερεύουν τα σύννεφα, δεν έχουν άλλα δάκρυα να χύσουν. Η μελωδία που πριν πλημμύριζε την ατμόσφαιρα, χάνεται. Το μόνο που μένει είναι το πολύχρωμο ουράνιο τόξο, οι λακκούβες που έχουν σχηματιστεί εδώ και κει και η υπέροχη, ξεχωριστή μυρωδιά του φρεσκοποτισμένου χορταριού.