Καρδιά και Σώμα "ένα"

Πεταλούδα η ψυχή μου
ψάχνει τη δική σου, να ενωθεί
Φτερά απλωμένα
αγγέλου, δανεισμένα
παλεύει να μη μαραθεί

Γεμίζει έρωτα η ζωή  μου
πόθος κυλά στο αίμα
Ρόδο εγώ και συ τα πέταλα
να συνυπάρχουμε σε σώμα ένα

Εγώ έχω την έννοια
εσύ προσφέρεις χρώμα
καρπός αγάπης μαζί
κόκκινο τριαντάφυλλο, που ανθίζει
στην αιώνια άνοιξη που μοιράζονται οι καρδιές μας,
...η καρδιά μας...

¤ Βρέχει ¤

Το μυαλό ταξιδεύει έξω από το παράθυρο.
Ποτίζει ο ουρανός τους δρόμους.
Φουντώνει και ευωδιάζει την ατμόσφαιρα η τάση για φυγή.
Απόδραση από την καθημερινότητα.

Βγαίνω,
τα ακουστικά στα αυτιά με πλημμυρίζουν αγγελική μελαγχολία.
Βρέχει
και γω απροστάτευτη αφήνομαι στις λυτρωτικές σταγόνες.
Μεθά το φόρεμα και κολλά πάνω στο σώμα μου
ψάχνοντας στήριξη.
Λούζει τα μαλλιά μου και τα ρίχνει βρεγμένα κύματα
στους ώμους, την πλάτη και το στήθος μου.

Αδιαφορώ για τα πονηρά βλέμματα
που προσπερνώντας με κοιτούν,
γδύνουν το κορμί μου εκεί
που ήδη η μπόρα τονίζει προκλητικά
κάθε σμιλεμένη όμορφα καμπύλη.
Αδιαφορώ και το δείχνω
ρίχνοντας παγωμένα βλέμματα
που σβήνουν καυτές τους σκέψεις.

Βρέχει
και περπατάω μέσα στο χαλασμό των ουρανών
χωρίς ίχνος βιασύνης
κυριευμένη από ελευθερία.
Στα αυτιά μου ακόμη το τραγούδι δε λέει να τελειώσει,
παρακαλώ τίποτα να μην τελειώσει...

Little Angel

Little angel your world can be so cruel

I set your wings on fire every night

I see you cry

Pain, I take it all and have some more (tonight)

Fire, it licks your skin but heart is cold

A heart that never beats just for herself 

Little angel your world can be so cruel

I set your wings on fire every night

I die for you everytime

I see you cry

Rain, I shower in her drops of tears (tonight)

oh for out hate, she craved no more but hate it all

She took some pain and started again

Started to loose her life before by eyes 

A heart that never beats for on one else...  

http://www.youtube.com/watch?v=dNkQvxPsBlo

Μετρώντας τις ώρες

Σε καλημέρισα, πικρή μου απουσία. 
Κλείστηκα σε τέσσερις τοίχους 
και έγραψα στο θρανίο το όνομά σου. 


Κοίταξα έξω από το παράθυρο, 
φθινοπωρινή μονοτονία. 
Που τόσο εύκολα το μυαλό μου γεμίζει στίχους. 


Γεμίζει με σένα, 
γεμίζει αναμονή. 


Πέρασαν ώρες και έφυγα.
Ο αέρας έστειλε φύλλα και χόρεψαν γύρω μου. 
Με καλωσόρισαν μόλις βγήκα. 
Ακολούθησα το δρόμο που μου άνοιξαν 
και έρχομαι σε σένα. 
Μηδενίζω την απόσταση για άλλη μια φορά 
και ταξιδεύω για την αγκαλιά σου, 
Ιθάκη ιδανική των ονείρων μου. 


Μετρώντας τις ώρες θα ξαπλώσω να κοιμηθώ. 
Αυτό το βράδυ ακόμη 
και το πρωί θα λούζει ο ήλιος μαζί τα πρόσωπα μας. 
Θα αιχμαλωτίζει τα χέρια μας καθώς δεμένα θα προχωρούν. 
Θα φωτίζει τα μάτια μας όταν κοιταζόμαστε. 
Θα μας κρύβει από τα αδιάκριτα βλέμματα όταν φιλιόμαστε... 


Συνθήκη μυστική που μαζί του υπέγραψα 
για να περνώ μερικές ώρες μαζί σου.

Γεωγραφία της Μοναξιάς

Έλα κοντά μου, 

στην αγκαλιά μου για πάντα να σε κρατώ. 

Δεν αντέχω άλλο 

μαζί να είμαστε και να μη σε χω. 

Θέλω πλάι μου συνέχεια να σαι. 

Να γίνω το βήμα σου 

και μαζί να περπατάμε, 

να γίνω η ανάσα σου 

και απαραίτητη για μια ζωή να σου είμαι. 

Δεν αντέχω άλλο, 

μαζί να είμαστε και να μη σε χω. 

Δεν αντέχω σε δρόμους λησμονιάς να τριγυρνώ. 

Ταξίδεψε με μέσα σου, 

την ευτυχία να γνωρίσω. 

Κάθε μικρή στιγμή που είσαι κοντά μου, 

κολυμπάω βαθιά στην αγάπη που σου εχω... 

Κάθε λεπτό εύχομαι αιώνες να κρατήσει... 

Μα φεύγεις, 

και μόλις φεύγεις πνίγομαι ξανά 

στη γεωγραφία της μοναξιάς... 

Εκεί κατοικώ μακριά σου...

**** 

Η γραφή

Σκεφτόμουν πως θα είναι το πρώτο που θα έγραφα σε όσα αγαπάω. 
Φάνταζε το παιχνίδι ένας ακόμη δρόμος 
που θα έβαζα εκείνη την ταμπέλα για προορισμό. 


Αγαπάω τη γραφή. 


Το έγραψα, 
το κοίταξα και γράμμα γράμμα το έσβησα 
χωρίς δεύτερη σκέψη. 
Ήθελα, 
έπρεπε να προσθέσω και το "αλλά". 
Η γραφή για μένα δεν είναι κάτι αγαπημένο, 
δεν είναι μόνο κάτι αγαπημένο. 
Είναι πόνος ενός κομματιού που χάνεται από τον εαυτό μου, 
είναι απώλεια. 
Είναι σαράκι που τρώει την ψυχή μου σαν το ξύλο, 
ανοίγει τρύπες, 
είναι ανάγκη. 


Όταν δε γράφω, 
τα δάχτυλα μου καίνε, 
ανοιχτές πληγές... 
Όταν δε γράφω 
δεν αντέχω όσα με γεμίζουν, 
ευκαιρία να ξεσπάσω 
μόνο μια.


Κάθε εικόνα γύρω μου
και ένα κείμενο
κάθε συναίσθημα
και ένα ποιήμα γλυκό
κάθε σκέψη ένα τετράδιο 
με άγραφες, κενές σελίδες
έτοιμα δωμάτια, άδεια,
να διακοσμήσω.


Μία καινούρια πρόκληση...

Πάντα εσύ

Πάντα το βλέμμα σου 

καρφί στις ψυχής τα φτερά, 

φτερά πεταλούδας 

που ολόγυρα πετά. 

Πάντα η φωνή σου 

μελωδία κιθάρας  στη σιγαλιά, 

φωνή που ταράζει 

της καρδιάς μου τα ήρεμα νερά.

Πάντα τα λόγια σου, 

χαραμάδα ανοιχτή. 

Που ανοίγει τις σκέψεις σου 

και μου δίνει το κλειδί. 

Πάντα εσύ, 

μονοπάτι ατελείωτων στιγμών 

και ευτυχίας. 

Πάντα εσύ 

μεθυστικό κρασί 

γλυκόπιοτης αμαρτίας. 

Πάντα εσύ 

ανεξέλεγκτος πόθος 

που έχει γίνει εμμονή. 

Πάντα εσύ, 

ασταμάτητος έρωτας 

που αναβλύζει ηδονή.

Πάντα η μορφή σου 

πλάι μου κάθε βράδυ, 

μία μορφή, αγκαλιά 

που με σφίγγει μέσα στο σκοτάδι.

Πάντα τα χείλη σου 

καρπός λήθης που ζητάω, 

μυστικά να γευτώ 

και να σου δείξω το πόσο σε αγαπάω...! 

"Αλλόμορφη..."

Έκλεισα τα μάτια 
και νοερά ένιωσα τον αέρα 
να μου χτυπά το πρόσωπο 
και τον ήλιο να μου χαϊδεύει τη ράχη. 
Άνοιξα τα μάτια και έζησα 
μέσα σε μια ονειρική πραγματικότητα, 
ήμουν άλογο και κάλπαζα 
σε καταπράσινα λιβάδια. 
Ήμουν ελεύθερη. 


Ακολουθούσα με το βλέμμα μου τα πουλιά 
που πετούσαν πάνω απ το κεφάλι μου 
και τα ζήλεψα, 
σκέφτηκα πόσο ξενοιαστα θα νιώθουν 
και ευθείς αετός έγινα, 
άνοιξα διάπλατα τα φτερά μου, 
είδα μέχρι τα βάθη του ορίζοντα 
και πέταξα για να τα φτάσω. 
Ελεύθερη. 


Ταξίδεψα πάνω από βουνά 
και έφτασα στις πιο βαθιές θάλασσες 
και κοιτώντας με δέος εκείνο το γαλάζιο, 
βούτηξα. 
Και δελφίνι πια,
Κολύμπησα με όλες μου τις δυνάμεις
πιο γρήγορα απ'όσο μπορούσα ποτέ να φανταστώ 
κάνοντας δαχτυλίδια νερού 
με την ουρά μου
όταν έβγαινα για λίγο 
και κοιτούσα τον απέραντο ουρανό
Ελεύθερη.


Κυνήγησα την ελευθερία 
μόλις κατάλαβα τι είμαι ικανή να κάνω
Θα μπορούαα να είμαι χίλια δυο
Αλλά όχι...
Ελεύθερη


Αλλόμορφη


Συνεπαρμένη από το εξαιρετικά γλυκό μυθιστόρημα της Κέιτ Τόμσον "Οι Αλλόμορφοι" 
Για παιδιά και νέους άνω των 14ων

Αποχαιρέτησα το καλοκαίρι

Ήρθα κρυφά,
σκιά αμετάκλητης αρνητικής απόφασης άλλων,
και συ μυστικά με υποδέχτηκες.

Ταξίδεψα για το βλέμμα σου
που ερευνητικά
προσπαθεί πάντα να εντρυφήσει στις σκέψεις μου,
για τη φωνή σου
που στέλνει ρίγη ηδονής σε όλο μου το σώμα,
για την συντροφιά σου
που με κάνει να ξεχνώ καθετί άσχημο
και να περπατώ στα ήρεμα νερά της αγάπης που σου έχω.

Ήρθα κρυφά,
και συ έντυσες με αγκαλιές
τη γύμνια της ντροπής,
κέντησες στα χείλη μου
το πρώτο εκείνο φιλί 
που τόσο λαχταρούσα,
βάφοντας βαθυκόκκινο το τοπίο των αισθήσεων.
Καλλιεργώντας μέσα στα χωράφια
του φρούτα εκλεκτά,
του πάθους και της μέθης.

Αποχαιρέτησα το καλοκαίρι
έχοντας τα χέρια μου κλαδιά,
γύρω από τους ώμους σου
να απλώνουν
και σε φωλιά ζεστή να σε κλείνουν.

Αποχαιρέτησα το καλοκαίρι
με τη γεύση σου,
φιλί γλυκό,
στα χείλη μου...

και υποδέχτηκα το φθινόπωρο,
βροχές απρόσμενες, καλοδεχούμενες
που δροσίζουν το καυτό μου πρόσωπο και σώμα...