Όταν διακαώς επιθυμείς να ζήσεις
ακόμη και άσημα συμβάντα και άνθρωποι
αποκτούν τιτάνιες διαστάσεις
στο μυαλό, στην καρδιά.
Και πλάθεις, γράφεις, δημιουργείς.
Σε αιθέριες υπάρξεις δίνεις πνοή
ή στα πιο φρικιαστικά γκροτέσκο.
Άλλοτε τον έρωτα εξυμνείς
κι άλλοτε από θλίψη και πόνο καταριέσαι.
Νομίζεις πως ξέρεις,
νομίζεις πως ζεις.
Κι όταν αληθινός έρωτας σε συνεπάρει,
όταν πρωτόγνωρη ένταση
υπνωτίσει σκέψεις και αισθήσεις.
Οι λέξεις έχουν χάσει τη γεύση και το χρώμα τους,
είναι λειψό το νόημά τους
για να αιχμαλωτίσει την πραγματικότητα.
Κι όταν έρθει αίφνης το τέλος,
όταν άλγος κοντέψει να σκίσει την καρδιά
Οι λέξεις έχουν χάσει την ιαματική, λυτρωτική τους δύναμη
Και η φαντασία γεννά μόνο μαύρες, άμορφες μάζες.
Όταν μάθεις,
όταν ζήσεις
Θαρρείς τίποτα δεν φτάνει να περιγράψει
την αίσθηση,
τη γνώση,
την αγάπη,
τη ζωή.