Βόλτα στο φεγγάρι

Το μονοπάτι στρώθηκε χρυσάφι

Από ένα αστέρι που δραπέτευσε απ' τον ουρανό

Έσβησε,

αφήνοντας πίσω δρόμο ανοιχτό,

για μία βόλτα στο φεγγάρι...

Τα πρώτα βήματα γνώριμα,

σκέψεις, πράξεις καθημερινές

κι έπειτα σκοτάδι.

Στην ομίχλη χαμένη η διαδρομή,

η τροχοπέδη που έπρεπε να προσπεράσω

για να δω ξανά καθαρά,

να προχωρήσω.

Ομίχλη φτιαγμένη από δειλία και φόβο

και οδηγός μου, στου ασυνείδητου τα στενά, ένας άλλος εαυτός, 

να με ξεναγήσει στο φεγγάρι της ψυχής μου.

Με αρκετές μάσκες φορτίο, 

να αλλάξει στη διαδρομή

και γω, εωθινό φυλαχτό 

όσα μου δείξει και μου πει...

Βλέμματα σιωπής

Δυο ματιές ενωμένες 
σκέψεις, συναισθήματα, πυρά
που ανταλλάσσονται,
μέσα στη σιωπή.

Στόματα κλειστά
κόρες διεσταλμένες
ξεχασμένα -ψυχή, καρδιά- ζωντανεύουν
μέσα στη σιωπή.

Πώς να γραφτούν αυτά τα βλέμματα
πώς να τα φυλακίσει το χαρτί
όταν χάρη στην έλλειψη του λόγου γεννιούνται.

ούτε λέξη
ούτε γράμμα

Τρεις τελείες άπειρα νοήματα
σκέψεις, συναισθήματα

. . .

Βλέμματα σιωπής