Dorian Gray

Καταλύζουν το κεφάλι μου 

εικόνες, σκέψεις, μυρωδιές, ηδονές. 

Αφιέρωμα η ζωή στις απολαύσεις, 

να πονά, να δέχεται, να γεύεται 

καθετί απαγορευμένο. 

Το ποτό διάφανο κυλάει γρήγορα μέσα μου, 

ο καπνός σε δαχτυλίδια βγαίνει 

και τυλίγει το κορμί μου, 

την ψυχή μου. 

Ψυχή δοσμένη, πουλημένη, 

για νιότη, πλούτο και ομορφιά, 

ψυχή χαμένη, γερασμένη, 

σάπια, δηλητηριασμένη πια. 

Και γω καταδικασμένος να τη βλέπω 

απ' το παράθυρο που άνοιξε η τέχνη, 

απ' το πορτραίτο εκείνο, 

που γερνάει και χωλαίνει, 

όσο η μορφή μου μένει ατόφια 

στο μονοπάτι του χρόνου. 

Καταδίκη μου... 

Για να μου γίνει διδαχή το πάθημα μου 

και να εκτιμώ περισσότερο εκείνα 

τα εφήμερα στη ζωή, 

που σε κάνουν ευτυχισμένο 

ακριβώς επειδή κάποτε χάνονται 

και επειδή μέσα τους 

έχεις μάθει τα ουσιώδη της ζώης.