Βραδινή εκτόνωση

Είναι τα βράδια που σε κάνουν να δεις τις δεξιότητες που χρόνια καταχώνιαζες μέσα σου. Είναι εκείνες οι νύχτες που ξυπνούν τα φαντάσματα της ζωής σου που αρχίζουν με μανία να σε καταδιώκουν, μόλις ανοίξουν τα μάτια τους. 

Τρέχεις επί ματαίω. Δεν μπορείς να κρυφτείς. Σε κυνηγά η επιθυμία. Στιγμές και ώρες σαν κι αυτή η μόνη σου διέξοδος, η μόνη διαφυγή είναι να γεμίσεις εκείνη τη λευκή σελίδα μπροστά σου. 

Φοβάσαι. 

Δεν θες να αφεθείς. Αρχίζει όμως να σε κατατρώει η ανάγκη. Και έτσι πιάνεις αδέξια στο χέρι σου το πριν μετέωρο μολύβι και ξεκινάς. Τα δάχτυλα σου σε λίγα δευτερόλεπτα καίνε, μουδιάζουν και σιγά σιγά δεν τα νιώθες καθόλου. Κινείται μόνο του πια το μολύβι. 

Δίνες σκέψεων πανηγυρίζουν και κάνουν βόλτα γύρω σου. Χορεύουν σπασμωδικά και μάχονται μεταξύ τους για μια θέση στο χαρτί σου, για λίγες γραμμές. Δεν μπορείς να τις ικανοποιήσεις όμως όλες γιατί το χαρτί σχεδόν γέμισε... Κάθε γωνία του έχει χαραγμένες πια εικόνες του μυαλού σου. Δεν τελείωσαν όμως εκείνες.

 Όταν το φεγγάρι θα ανεβεί ξανά στη μέση του ουρανού θα σε κατακεραυνώσουν. Μέχρι τότε όμως σε αφήνουν να ησυχάσεις. Καθώς ξημερώνει και ο ήλιος παίρνει τη θέση του πάνω από το κεφάλι σου, τρεκλύζοντας εσύ, σέρνεσαι προς το κρεβάτι και αφήνεσαι στην αγκαλιά ενός λυτρωτικού ύπνου.