Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας που έρχονται και φεύγουν ξαφνικά, αφήνοντας τα χνάρια τους για εμάς να ακολουθήσουμε, ή πάλι, μην αφήνοντας τίποτα...
Φεύγουν τόσο ξαφνικά όσο ήρθαν...
Πολλοί τα έχουν πει αυτά, είτε με διαφορετικά λόγια, είτε με τα ίδια που εγώ χρησιμοποιώ. Το αποτέλεσμα όμως παραμένει το ίδιο. Ένα κενό στον τοίχο της καρδιάς, μια απώλεια φανερή από τον καθένα που νοιάζεται πραγματικά...
Κάποιος κάποτε μου είπε πως δένομαι πολύ γρήγορα με τους ανθρώπους, πρέπει να ομολογήσω λοιπόν πως είχε απόλυτο δίκιο. Δένομαι πολύ και ύστερα πληγώνομαι όταν εκείνοι φεύγουν. Μου αρέσει να βλέπω τα θετικά σους άλλους και όχι τα αρνητικά. Να ωραιοποιώ καθετί γύρω μου για να μπορέσω να δεθώ μαζί του και να το βάλω στη ζωή μου. Είτε αξίζει είτε όχι.
Σπάνια κάνω λάθη για τους ανθρώπους. Κατάλαβαίνω τις περισσότερες φορές από την αρχή με τι έχω να κάνω -αυτό βέβαια υποσυνείδητα γιατί όπως προείπα ωραιοποιώ τα πάντα- και από κει και έπειτα παίρνω τις προφυλάξεις μου.
Τι μπορώ να κάνω όμως όταν παρά τη δική μου θέληση κάποιοι φεύγουν;
Είτε γιατί κάτι τους πλήγωσε, είτε γιατί αποφασίζουν πως πρέπει να ξεκινήσουν κάτι καινούριο στη ζωή τους... ΦΕΥΓΟΥΝ...
Και μένουν μετά άνθρωποι σαν εμένα που δένονται τόσο γρήγορα όταν βρουν κάποιον που να τους "μοιάζει", μόνοι... ή με κενά... λείπει ένα φίλος...
Αντίο σε σένα! Ώρα σου καλή όπου κι αν πας σε ότι κι αν κάνεις...
29 σχόλια:
Ξέρεις καλή μου Μαρία ακριβώς το ίδιο κάνω κι εγώ! Ωραιοποιώ τα πάντα γύρω μου! Τις στιγμές, τις καταστάσεις, τους ανθρώπους. Ξέρω αμέσως με μια μόνο ματιά αν ο άνθρωπος που έχω απέναντί μου είναι αληθινός η κάλπικος! Μα κι αν ακόμα είναι ψεύτικος εμένα δεν με νοιάζει! Πολλές φορές προσποιούμαι πως δεν το βλέπω, το προσπερνώ προσπαθώντας να κρατήσω τα θετικά όπως προείπες κι εσύ!
Μα τελικά δεν εξαρτώνται όλα από εμάς! Κάποτε κάποιος θα φύγει ! Ας φύγει... Θα πονέσουμε αλλά αφού έφυγε από δίπλα μας πάει να πει πως απλώς δε χρειαζόταν να ήταν δίπλα μας!
Ωρα του καλή!
Ελπίζω μόνο αυτός που έφυγε να μην ήταν ο καλός σου!
Καλό σου βράδυ γλυκιά μου!
Πολλά φιλιά!
Μην ασχολήσε τόσο.. Άλλοι φεύγουν άλλοι έρχονται.. πού ξέρεις μπορεί να μας κάνει καλό ένας αποχωρισμός ή το καινούριο και το διαφορετικό.
Σίγουρα θα λυπηθείς αν ήταν σημαντικός, αλλα προσπάθα να μην το σκέφτεσαι.. ανθρωποι φευγουν και έρχονται συνεχώς
Δεν δενομαστε με τους ανθρωπους, Γλυκιά μου Αληθεια...
Δενομαστε με τα κειμενα.. με τη συναισθηματική εντροπία που εσωκλείουν... με τον ελιγμό της Ψυχής που κυματίζει πανω στις λεξεις...
Θεωρω σκοπιμότητα και Συγγραφικό πείραμα την αιφνίδια εμφανιση και εξαφανιση ενός μπλόκερ...
Πειραματίζεται ελέγχοντας την επιρροή που μπορεί να επιτύχει...
Και όπως συνηθιζω να λεω:
Ο απόηχος των λεξεων ΠΑΝΤΑ φτανει πιο βαθια απ' όσο νομίζουμε... αγγίζοντας όλες μας τις ευαισθησίες...
Το έχουν εκτιμησει αυτο οι λιποτακτες της καρδιας?..
Τι λες κι εσύ σαν μία Γλυκιά_Αλήθεια που αντιμαχεσαι εκείνες, τις πικρες?..
Διαβαζοντας το κειμενο σου μου θυμησε παρα πολυ εμενα.Ημουν και ειμαι ακριβως ετσι...Δενομαι και εμπιστευομαι ατομα και καταστασεις που μπορει και να μην πρεπει τελικα...Επισης το αφιερωνω κ εγω με τη σειρα μου σε καποιον που μπηκε στη ζωη μου ξαφνικα και βγηκε το ιδιο ξαφνικα...
Ευχαριστω για το ποστ αυτο.
Τα φιλια μου...
καλά κάνεις και δένεσαι!!!
και εφόσον ξέρεις βαθιά μέσα σου τί άνθρωπο έχεις απεναντί σου, θα μάθεις κάποια στιγμή να κρατάς και τις αντιστάσεις σου!!!
Και τα κενά που μένουν πάντα γεμίζουν!
Φιλί γλυκό!
@Νατάσσα μου
Έδωσες συνέχεια με το σχόλιό σου σε όσα έγραψα...
Οι ελπίδες σου καρποφόρισαν, όχι δεν είναι ο καλός μου εκείνος που έφυγε, αν ήταν δεν θα υπήρχε ψυχραιμία, και θα έγραφα πολύ διαφορετικά, δε θα θελες να διαβάσεις τι...
Φίλος έφυγε, ή τουλάχιστον έτσι ήθελα να πιστεύω, γιατί όπως είπαμε κοιτάμε τα θετικά στους ανθρώπους!
Φιλιά
@Art8sally
Σαν να έχεις δίκιο, αλλά τι να κάνω, τα πέρνω όλα τόσο σοβαρά μερικές φορές...
Εντάξει να λυπηθώ αλλά μην το παρακάνω, πιστεύω όμως πως μία αναφορά εδώ του άξιζε.
Πολλά φιλιά καλή μου
@Κάκια Παυλίδου
Τι να πω; μάλλον εσύ τα ξέρεις καλύτερα αυτά...
Πάντως κατάλαβες αμέσως τι εννοούσα.
Αντιτίθεμαι στις πικρες εκείνες και σε πολλές άλλες αλλά δεν βγαίνω πάντα νικήτρια, η αλήθεια δεν είναι πάντα γλυκιά, προσπαθώ όμως για κάποιους να την κάνω.
Σε χαιρετώ και σε ευχαριστώ γι αυτό το μικρό μάθημα...
@Aerlyn0204
Το ήξερα αρχίζοντας να γράφω πως θίγω θέμα που αφορά πολλούς και ήθελα να το αναπτύξω πολύ παραπάνω αλλά δεν το έκανα.
Χαίρομαι που δεν είμαι η μόνη που είναι έτσι...
Χαίρομαι που ένιωσες όσα έγραψα...
Όχι πως αυτός μας ο χαρακτήρας είναι και ότι καλύτερο.... :)
Φιλιά και από μένα καλή μου!
@next_day
Ναι αυτό πρέπει να σκέφτομαι, πως τα κενά γεμίζουν και ελπίζω να μάθω κάποια στιγμή να κρατώ τις αντιστάσεις που ανέφερες!!
Τα γλυκά μου τα φιλιά από δω!
Γλυκιά μου αλήθεια αφού θέλουν να φύγουν, πως να τους το αρνηθούμε; Μας ρώτησαν άλλωστε;;
Όσοι μένουμε, όσοι αντέχουμε, όπως αντέχουμε, μαζί ....
Ωχ..
είμαι απο εκείνους που φεύγουν πάντα!
πάντα ξεκινούσα να μπώ (άθελά μου συνήθως) στην ζωή κάποιων και μετά έφευγα..
όμως πάντα το δήλωνα εξ αρχής οτι κάποτε θα φύγω όπως ήλθα..
δέν είναι άλλος λόγος -τουλάχιστον για μένα- παρά η αποφυγή της συνήθειας..
η αποφυγή της απομυθοποίησης..
η αποφυγή της εξλαρτησης..
πάντα ήμουν αυτόνομος..
εμπιστεύομαι, αγαπώ, δένομαι, χαίρομαι, αλλά φεύγω..
περιηγητής της Ζωής είμαι..
τι να κάνω;
πάντως για την ώρα είμαι εδώ :)
καλησπέρα !
@meggie
Έτσι είναι καλή μου, δεν μας το λένε, δε μας ρωτούν, απλά το αποφασίζουν και φεύγουν...
Να ευχόμαστε μόνο να είναι καλά όπου κι αν είναι...
Καλό σου βράδυ.
@Ευρύνοε
Χαίρομαι που είσαι εδώ και ακόμη περισσότερο που ξεκαθαρίζεις πάντα τη θέση σου!!
Δεν είναι κακό να φεύγεις, ιδιαίτερα αν όπως λες το κάνεις για να αποφύγεις τη ρουτίνα. Το κακό είναι να φεύγεις ξαφνικά χωρίς καμιά προειδοποίηση. Και προς Θεού, όχι κακό για μένα, εγώ μια ξένη ήμουν κα θα μείνω, κακό για τον ίδιο που φεύγει, γιατί χάνει εκείνη τη σταθερότητα ο χαρακτήρας του και την εμπιστοσύνη που οι άλλοι του έχουν.
Κσλή σου νύχτα!
Καλως σε βρήκα Γλυκειά Αλήθεια!
Ειδα τον ίδιο προβληματισμό πριν απο καιρό σε μια ανάρτησή μου...και τελικά κατέληξα...Ασε τους ανθρώπους να φύγουν....
http://elvenkingdom07.blogspot.com/2009/09/blog-post_12.html
Ισως έτσι ειναι αυτος ο κύκλος που λέγεται ζωή!
Θα δούμε!
Οτι ξέρεις...ξέρω!
το θέμα δεν είναι τόσο τι έρχεται και τι φεύγει. μα τι (μας) μένει. ακόμα και από αυτό που έχει φύγει. καθώς σαν τα συναισθήματα είναι αληθινά μένουν. έτσι απλά.
πολύ καλημέρα σου! φιλιά!
Αντιδρώ στην επιλεκτική ταξινόμηση!
Για καποιους δλδ οι Αληθειες θα είναι Γλυκες και για κάποιους οχι?...
Σε παρακαλω, μπορείς να με εντάξεις στη διαχωριστικη γραμμη?..
Δεν αντεχω τις πολύ πικρες Αληθειες, ούτε και τις μόνιμα γλυκες...
Είμαι των αντιθεσεων και η αδρεναλίνη μου ανεβαινει με αυτούς που φευγουν τόσο απρόοπτα, όσο έρχονται...
κι ας πονάνε αυτες οι ΓλυκόΠικρες Αλήθειες...
@Merlin
Δεν έκανα κάτι για να εμποδίσω εκείνη τη φυγή, δεν χρειαζόταν άλλωστε, όσο κι αν στενοχωρήθηκα δεν πιστεύω πως θα είχε μεγάλο αντίχτυπο στη δική μου ζωή.
Καλώς ήρθες, έρχομαι κι εγώ από κει!
@Βασίλη μου, τι γίνεται αν τα συναισθήματα δεν είναι τόσο αληθινά; γιατί όσο αν προσπαθώ να βλέπω παντού τα θετικά ανοίγουν σιγά σιγά τα μάτια, το μυαλό και βλέπω κάποια πράγματα όπως είναι κάτω από την επιφάνεια...
Όπως και να χει έχεις δίκιο, αυτά που μένουν έχουν σημασία και ήταν πολύ ευχάριστα.
Καλή σου μέρα κι εσένα!
Γλυκά φιλιά!
@Κάκια μου ο διαχωρισμός δεν αναφερόταν στους ανθρώπους μα στις στιγμές. Για κανέναν δεν μπορεί η αλήθεια να είναι πάντα γλυκιά ή πάντα πικρή γι αυτό και δεν μπορώ κι εγώ με τη σειρά μου να σου αρνηθώ τη θέση εκείνη στη διαχωριστική γραμμή.
Γιατι κι εγω σε εκείνη τη διαχωριστική γραμμή κατοικώ
κι όταν η αλήθεια είναι γλυκιά τότε μεγαλώνει και γίνεται επίπεδο και περπατώ με καμάρι
όταν όμως πάλι είναι πικρή σαν τρίχα γίνεται λεπτή η γραμμή εκείνη
και περπατώ με φόβο μήπως σπάσει και γκρεμιστώ και με την αδρεναλίνη στα ύψη για το τι θα συναντήσω μετά!
Αναρωτιεμαι συνεχεια γιατι καποιοι ανθρωποι φευγουν. Γιατι καποιοι πρεπει να φευγουν; Λενε οτι ερχονται στη ζωη μας με εναν σκοπο κι αν τον φερουν εις περας τοτε φευγουν γιατι δεν εχουν κατι αλλο να κανουν...
Βεβαια εμενα αυτο δε με πειθει... δε θελω να φευγουν εκεινοι που αγαπω. Για να τους αγαπω σημαινει οτι κατι παραπανο αξιζαν...
Μισω τους αποχαιρετισμους, μα κυριως οσους φευγουν ετσι ξαφνικα.... ποναει...
Πάντα κάποιοι θα φεύγουν.. Συχνό φαινόμενο. Το σπάνιο και αξιόλογο, είναι για τους λίγους που μένουν.. αρκεί να μη φύγουμε εμείς.
Φιλιά.
@Α λ ς
Αν όμως δεν είναι τόσο απαραίτητη η παρουσία τους, καλύτερα να φεύγουν. Εκεί κατέλειξα εγώ. Ναι μεν αφήνουν ένα κενό μέσα σου αλλά ίσως το κάνουν για να έρθει κάποιος άλλος και να γεμίσει εκείνη τη θέση.
Και γω πάντως μισώ τους αποχαιρετισμούς...
Καλό σου βράδυ καλή μου!!
@Τάσο,
αν φύγουμε εμείς γινόμαστε ίδιοι με πολλούς...
Σημασια έχει όπως είπες να μένουμε.
Εκείνο είναι το σπάνιο, εκεί φαίνονται τα πραγματικά συναισθήματα φιλίας.
Φιλιά καλό βράδυ
Πόσο σε νιώθω να'ξερες..
Το ακόμη χειρότερο είναι όταν φεύγουν παρά τη θέληση τους... Όταν φεύγουν λόγω "ανωτέρας" δύναμης... Εκεί είναι που μένει ένα ακομη πιο μεγάλο κενό...
@Kévin
Εκεί όντως είναι που μένει μεγαλύτερο κενό. Κι αυτό γιατί σκέφτεσαι πως δεν έκανες γι αυτούς αρκετά, δεν κατάφερες πολλά... και δεν έχεις την ευκαιρία να το αλλάξεις αυτό.
Καλώς ήρθες
Κάποια (πολλά) πράγματα, δυστυχώς, δε μπορούμε να τα κρατήσουμε στη ζωή μας όσο θα θέλαμε.
Σε καταλαβαίνω... και ποιός δε σε καταλαβαίνει εδώ που τα λέμε... Όλοι μας έχουμε χάσει άτομα για τα οποία δεν ήμασταν έτοιμοι να τα χάσουμε... Είτε φίλοι, είτε σχέσεις...
Δε πειράζει αν δένεσαι... όσο περισσότερη αγάπη δίνεις τόσο πιο πολλή εισπράττεις λένε. Και πίστεψέ με, έχεις να πλήγωθείς πολλές φορές ακόμα απο τέτοιες καταστάσεις. Δεν είναι κακό, απλά δύσκολο... Θα μάθεις πιστεύω...
Καλησπέρα σου!
@Άνεμε
όντως όση περισσότερη αγάπη δίνεις, τόσο περισσότερη δέχεσαι. Και αν αυτοί που φεύγουν δεν είναι κοντινοί και δεν έχεις δεθεί πολύ μαζί τους, τα κενά γεμίζουν όπως έχω ξαναπεί με τον καιρό.
Επειδή την έχω πατήσει άσχημα από πολύ κοντινό μου άτομο που του είχα απεριόριστη εμπιστοσύνη και αγάπη,έγινα επιφυλακτική με τους ανθρώπους.Φοβάμαι να ανοιχτώ και να δεθώ με κάποιον για να γλυτώσω τον πόνο της απώλειας αργότερα.Δυστυχώς,συνεχίζω να την πατάω και να απογοητεύομαι απο τους γύρω μου (με εξαιρέσεις φυσικά).
*Όσο έγραφα σκεφτόμουν ένα πρόσωπο που δεν φαντάζεται πόσο μου λείπει τους τελευταίους μήνες...
Καταλαβαίνεις Μαράκι.
Μ
Δημοσίευση σχολίου