Νύχτα

Με μάγεψε η νύχτα
Όπως έχει μαγέψει και σημαδέψει πολλούς
Δεν βγαίνω, δεν διασκεδάζω
Παρά μένω κλεισμένη στη σιωπή της
στη γοητεία που δημιουργεί η άγνοια εκείνης


Όλα φαίνονται να αλλάζουν τη νύχτα
Ακόμη και τα πιο γνωστα μοιάζουν αλλιώτικα 
στο ημίφως ή στο απόλυτο σκοτάδι που επικρατεί


Και γω κάθομαι μόνη. Δεν κοιμάμαι
Τα μάτια μου δεν κλείνουν 
αν και καταποντισμένα πια πονάνε, 
αλλά δεν κλείνουν. 


Και γω γράφω. 
Γράφω ασυνάρτητες σκέψεις, 
γράφω για σένα, 
συνέχεια για σένα. 
Όσο αθόρυβα κυλά η νύχτα, 
έτσι και το δικό μου χέρι στο πληκτρολόγιο, 
ή σε τετράδιο παλιό... 


Μου μοιάζει θα λεγα η νύχτα. 
Η διαρκής της μελαγχολία καταδιώκει και μένα. 
Και χανόμαι, βούλιαζω μέσα της. 
Σπάνια μιλώ και ανοίγομαι όπως κι εκείνη. 
Οι εξαιρέσεις οι δικές της είναι κάποια νυχτοπούλια 
που συντροφεύουν το φεγγάρι στο βραδινό του ταξίδι. 
Οι εξαιρέσεις οι δικές μου είναι τα άστρα. 
Άλλα από αυτά πλημμυρίζουν τον ουρανό 
και αλλά κατεβαίνουν εδώ 
στο ταπεινό αυτό μέρος 
και διαβάζουν τις σκέψεις μου...