Καίει στο στήθος το αλκοόλ.
Κυλούν βουβά τα δάκρυα απ' τα μάτια
Κλεισμένα νιάτα,
σε μπουκάλι αδειανό.
Γουλιά γουλιά
και θολώνει το βλέμμα.
Γουλιά γουλιά
και αταξία στο μυαλό.
(Μ)Πλέξαν οι μοίρες επιθυμίες και θύμισες κουβάρι.
Για να μη βρω γιατρειά ούτε στον ύπνο που χάρισε η ζάλη.
6 σχόλια:
Sweet Truth πολύ έντονο και αληθινό το ξέσπασμα σου. Λυπάμαι :(
Να σου που διαβάζω το κείμενό σου, που λέγεται αλκοόλ, κατεβάζοντας ταυτόχρονα ένα ποτηράκι ουίσκι... Και καίει, όπως όμορφα γράφεις, το στήθος... Θολώνει το βλέμμα, κάνει αταξίες το μυαλό... και είναι καλά, είναι ωραία, συνήθως... Η ανάγκη να ξεφύγουμε από την πραγματικότητα; Κάποιο λόγο θα έχουμε...
Καλό σου Σαββατοκύριακό !
Μαρακι μου καλημερα!
Μου ελειψες παρα πολυ!
Η γραφη σου μοναδικη! οπως παντα αλλωστε!
Εγώ λυπάμαι που λυπάσαι! :P
Έλα που πλέον δεν ξεφεύγουμε ούτε με δαύτο...
Σε ευχαριστώ πολύ Κική μου!
Επέστρεψα για τα καλά!
Δημοσίευση σχολίου