Δεν ξέρεις ποιον να εμπιστευτείς

Πώς ανοίγεσαι;
Σε έναν άγγελο με κόκκινα φτερά,
διαβόλου αξιώματα

Πόσο εύκολο είναι να αφεθείς;
Στον ξένο που απρόσμενα σου προσφέρει θαλπωρή
Σε κείνον που στο βλέμμα του αντανακλάσε μόνο εσύ.
Ούτε ίχνος της δικής του ζωής, ψυχής.

Πόσο εύκολο είναι;
Πόσο σωστό είναι;

Δεν ξέρεις ποιον να εμπιστευτείς.

Κι αν το κάνεις;
Πώς; πώς κάνεις πίσω
όταν τα φτερά μαυρίσουν
και ανοίξουν πιο μεγάλα και σε τυλίξουν,
σε πνίξουν.

Πώς κάνεις πίσω;
Πώς θα σώσεις τον εαυτό σου;
Δεν παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου
όταν αποφασίζεις για το τέλος της.
Μάθε να πολεμάς, να ζεις.
Εσύ και μόνο εσύ μπορείς να κλείσεις τις πληγές σου.
Οι άλλοι μόνο προσωρινά θα τις καλύψουν
φυσώντας αστερόσκονη στα μάτια, τη λήθη.
Πριν άλλες, βαθύτερες σου ανοίξουν στο σώμα.
Εσύ και μόνο εσύ, πλήρως θα τις μπαλώσεις.
Κανενός άλλου δεν είναι αληθινή η προσφορά
 
Εμπιστοσύνη μη δείξεις πουθενά.