Μετρώντας τις ώρες

Σε καλημέρισα, πικρή μου απουσία. 
Κλείστηκα σε τέσσερις τοίχους 
και έγραψα στο θρανίο το όνομά σου. 


Κοίταξα έξω από το παράθυρο, 
φθινοπωρινή μονοτονία. 
Που τόσο εύκολα το μυαλό μου γεμίζει στίχους. 


Γεμίζει με σένα, 
γεμίζει αναμονή. 


Πέρασαν ώρες και έφυγα.
Ο αέρας έστειλε φύλλα και χόρεψαν γύρω μου. 
Με καλωσόρισαν μόλις βγήκα. 
Ακολούθησα το δρόμο που μου άνοιξαν 
και έρχομαι σε σένα. 
Μηδενίζω την απόσταση για άλλη μια φορά 
και ταξιδεύω για την αγκαλιά σου, 
Ιθάκη ιδανική των ονείρων μου. 


Μετρώντας τις ώρες θα ξαπλώσω να κοιμηθώ. 
Αυτό το βράδυ ακόμη 
και το πρωί θα λούζει ο ήλιος μαζί τα πρόσωπα μας. 
Θα αιχμαλωτίζει τα χέρια μας καθώς δεμένα θα προχωρούν. 
Θα φωτίζει τα μάτια μας όταν κοιταζόμαστε. 
Θα μας κρύβει από τα αδιάκριτα βλέμματα όταν φιλιόμαστε... 


Συνθήκη μυστική που μαζί του υπέγραψα 
για να περνώ μερικές ώρες μαζί σου.