Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

βραδινή βουτιά

   Έβγαλα το στυλό που συγκρατούσε ψηλά τα μαλλιά μου και κείνα μη χάνοντας ευκαιρία πέσανε ζεστά κύματα πάνω στους ώμους μου που είχε παγώσει η βραδινή ατμόσφαιρα. Παραμέρισα με τα δάχτυλά μου όσες τούφες κάλυπταν τα μάτια μου και αντίκρισα ξανά μπροστά μου τη θάλασσα. Το γαλάζιο καταφύγιο της ψυχής μου που είχε πια σκουρύνει αντιγράφοντας τον ουράνιο θόλο από πάνω του. 
   Το αεράκι που δεν σταμάτησε διόλου όλη μέρα, ακόμη τη χάιδευε κι εκείνη ανατρίχιαζε κάθε τόσο, ταραζόταν, άφριζε και ξεσπούσε την ηδονή της στα βράχια. Εκείνα την καλωσόριζαν για δευτερόλεπτα, αντάλλασσαν φιλί και αγκαλιά στα κλεφτά και ύστερα την έδιωχναν. 
   Πόσο τα ζήλευα τα βράχια!
   Πόσο ήθελα να φιλήσω κι εγώ τη θάλασσα και να χωθώ στην αγκαλιά της! Έβγαλα τα πέδιλά μου και άρχισα να ακροβατώ στους βράχους μέχρι να τη φτάσω. Ένιωθα τα πέλματά μου να πονούν κάτω απ' την τραχιά επιφάνεια αλλά λίγο με απασχολούσε. Ο παφλασμός γινόταν όλο και πιο δυνατός και η καρδιά μου χοροπηδούσε στο στήθος μου. 
   Φτάνοντας βούτηξα ανυπόμονα τα πόδια μου στο κρύο νερό και η θερμοκρασία του δρόσισε όλο μου το σώμα. Κι έτσι έμεινα. Να το κοιτάω να έρχεται, να φεύγει, να φιλάει τα γυμνά μου πόδια, να σκαρφαλώνει πιο ψηλά, να βρέχει το φόρεμά μου, οι πετρούλες που το συντρόφευαν να φωλιάζουν στα δάχτυλά μου. 
   "Πάω στοίχημα ότι δεν τολμάς να μπεις ολόκληρη!" είπε μια φίλη μου.
   Δεν την κοίταξα, μόνο αναστέναξα και χαμογέλασα πριν απλώσω τα χέρια μου ψηλά και βγάλω το μισοβρεγμένο φουστάνι.
Κι έτσι με τα εσώρουχα έπεσα στην αγκαλιά της θάλασσας. Για το κρύο αδιαφόρησα. Μια αναπνοή έφτανε και γω είχα κάνει επιτέλους για μια φορά αυτό που πραγματικά ήθελα.  

υγ. Η φωτογραφία τραβηγμένη από το σημείο της βουτιάς...

8 σχόλια:

marios104 είπε...

είναι τυχαίο που δε θυμάμαι όλα τα μπάνια της ζωής μου,αλλά θυμάμαι όλα τα βραδινά μπάνια (και είναι αρκετά) ; ίσως τότε,στα λίγα φώτα η μνήμη ανάβει τα δικά της. πάντα ελεύθερη στις στιγμές σου. σε φιλώ.

Unknown είπε...

Έκείνο που θυμάμαι, είναι στα πρώτα δειλά ταξίδια σου, πόσο μου άρεσε να ταξιδεύω μαζί σου, παρόλο που ήσουν αρκετά επιφυλακτική και δεν έβγαινες συχνά στα βαθιά. Είχα βέβαια τα μάτια πάντα ανοιχτά και πρόσεχα για σκόπελους και ύφαλους ώστε να σε προειδοποιήσω έγκαιρα για να τους αποφύγεις. Τώρα πια, αφήνομαι με κλειστά τα μάτια να με πηγαίνεις όπου θέλεις. Ειδικά τις νύχτες που το βαθύ σκοτάδι δεν μου επιτρέπει να διακρίνω τις ομορφιές τού ταξιδιού. Αλλά όταν ο ταξιδευτής έχει τον τρόπο του να σε ταξιδέψει, μπορείς να δεις τα πάντα ακόμα και μέσα από τα κλειστά σου βλέφαρα...

Ανώνυμος είπε...

Όμορφη φώτο!!!:)

Arista είπε...

Υπέροχο!! Ωραία γραφή πραγματικά!! ;)

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Ήταν μια αληθινή βουτιά και την ένοιωσα επειδή η γραφή σου είναι δροσερή, σε σταγόνες, γίνεται κύμα και μετά βυθός, κι η θερμοκρασία από θερμή της φωτιάς, φθάνει μέχρι το αφράτο χιόνι κι αμέσως υγροποιείται! Πολύ δυνατές περιγραφές, περιγραφές αισθημάτων και το "νερό" φθάνει ως τα έγκατα της ψυχής..

Καλό απόγευμα Κυριακής

Leviathan είπε...

Θέλω και γω μια τέτοια βουτιά! Υπέροχο!! και το κείμενο και η φωτογραφία!! καλό ξημέρωμα!!

Prisoned Soul είπε...

@marios104
Δεν είναι υπέροχα!? λογικό να έχουν μείνει στη μνήμη!
Ήταν το πρώτο μου και σίγουρα όχι το τελευταίο!!Φιλί!

@Spartan Oblivion
Δειλή τότε, δειλή και τώρα... ευτυχώς υπάρχουν και οι στιγμές ελευθερίας που με ταξιδεύουν και ταξιδεύουν κι εσάς μαζί μου!

@Ρασκόλνικοφ
Ευχαριστώωωω!!!

@Ζαχαρωτό Τριαντάφυλλο
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!! Να σαι καλά!

@Ρεγγίνα
Χαίρομαι που έκανες και συ βουτιά μαζί μου! Εδώ πάντα θα βρίσκεις περιγραφές αισθημάτων, γιατί αυτός είναι κυρίως ο σκοπός!!
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!

@Leviathan
Δεν είναι δύσκολο να την έχεις!! Αρκεί να το θέλεις! (και να μη φοβάσαι τα σκοτεινά νερά που δεν αποκαλύπτουν τίποτα στον άνθρωπο!)
Χαιρετώ!

Aerlyn0204 είπε...

Ωραιες οι βραδυνες βουτιες :)
Χαιρομαι που εκανες αυτο που ηθελες!