Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

~Διακοπες~

   Αυτή η λέξη τριγυρνούσε όλη μέρα στο μυαλό της και ακόμη δεν μπορούσε να τη συνειδητοποιήσει. Άλλοτε έχει ένα θαυμαστικό στο πλάι και την ακολουθούσε το πλατύ της χαμόγελο και άλλοτε ένα τεράστιο ερωτηματικό... 
   Το πριν άδειο κρεβάτι δίπλα στο δικό της έχει καταληφθεί. Μια βαλίτσα που μέσα υπάρχουν μόνο 2-3 φορέματα, όχι πως φοράει και πολλά, και έξω από αυτή διάφορα μπλουζάκια, βερμούδες, παπούτσια, εσώρουχα, πετσέτες, σεντόνια, τσάντες...
   Εφτά μέρες θα έφευγε και εκεί που έλεγε θα τα πάρει όλα μετρημένα τώρα δεν ήξερε τι να πάρει και τι να αφήσει. 
"Άραγε θα χωρέσουν όλα μέσα;" σκεφτόταν για να μην χρειαστεί να τα ξεδιαλέξει.
Κανόνιζε αυτό το ταξιδάκι με τις φίλες της 1 μήνα τώρα κι όμως τόσες μέρες δεν είχε κάνει ούτε μία λίστα που να αναγράφει τα απαραίτητα, γι αυτό μάλλον και της φαινόταν παράξενο που το επόμενο κιόλας πρωί έφευγε. 

Και πόσο ήθελε να φύγει!! Να αφήσει έστω και για λίγο την μουντή, καυτή Αθήνα και να πάει κάπου να χαλαρώσει, να κάνει τα μπάνια της, να βάψει ο ήλιος το κορμί της που ήταν άσπρο σαν το γάλα...

Αλλά τώρα που κόντευε η ώρα δεν ήθελε να κάνει τίποτα. 
Φταίει που εκείνη αποζητούσε την ηρεμία μετά από μία ατέλειωτη και κουραστική χρονιά και αυτό που θα έπαιρνε τώρα ήταν μια εβδομάδα γεμάτη τρέλα και βαβούρα!
Όσο κι αν αγαπούσε τις φίλες της, 6 κορίτσια μαζεμένα ήξερε -και ο καθένας ξέρει ή φαντάζεται- πως μόνο ηρεμία δεν θα πρόσφεραν στο μυαλό της, στη σκέψη της και ακόμη κι αν εκείνη δεν το ήθελε θα συμμετείχε στην τρέλα αυτή για να μην ακούει κριτικές και σχόλια...

Η βαλίτσα πλάι της είχε ανοίξει για τα καλά το στόμα της αλλά με την κούραση που την είχαν καταβάλει τώρα, δεν σκόπευε να την "ταΐσει". Η ώρα κόντευε 4μιση, σε 3μιση ώρες έπρεπε να σηκωθεί. Μήπως έπρεπε να κοιμηθεί κιόλας πρώτα; 
αχ! δεν τα υπολόγισε σωστά! Το μαθηματικό της πριν μυαλό τώρα είχε κουρκουτιάσει, όπως θα έλεγε και η γιαγιά της η συχωρεμένη. Αποφάσισε λοιπόν γι αυτές τις 3μιση ώρες να κλείσει τα μάτια της, 
η βαλίτσα θα γέμιζε και κείνη αργότερα, θα τα χωρούσε σίγουρα όλα, θα τα στρίμωχνε για τα καλά και θα χωρούσαν, αυτό σκεφτόταν και έκλεινε με τα χέρια της τη βαλίτσα νοητά στον αέρα, ακόμη κι εκεί τάχα με δυσκολία.

Έτοιμη... ψιθύρισε καθώς την έπαιρνε ο ύπνος...
αφήνοντας έξω απ τη βαλίτσα κάτι πολύ σημαντικό,
τη διάθεσή της.... 

5 σχόλια:

Unknown είπε...

Αν υπήρχε κάποιο μαγικό ώστε να μπορούσε να παρέμβει κανείς σε μια ιστορία και να αλλάξει την διάθεση της ηρωίδας, φαντάζομαι θα την ποέτρεπε να κοιμηθεί και να ονειρευτεί τις αγκαλιές τού γαλάζιου που θα περιμένουν για να την υποδεχτούν στις διακοπές της. Του γαλάζιου τής θάλασσας, του γαλάζιου τού ουρανού. Θα της έλεγε επίσης να αφήσει πίσω της κάθε έννοια και να φροντίσει να απολαύσει αυτές τις αγκαλιές. Είναι λίγος ο χρόνος τους και είναι κρίμα να αφήνει τα γκρίζα σύννεφα να τις σκεπάζουν. Μετά, όταν γυρίσει, θα έχει χρόνο για σκοτούρες...

Α, το τραγούδι είναι υπέροχο!

Δημήτρης Νίκου είπε...

Αυτή η ενοχική αναβολή ή και παραίτηση απ' οτιδήποτε, μας κατατρώει τα σωθικά. Πολλές φορές γίνεται γιατί αισθανόμαστε πως δεν αξίζουμε, το καλό, το υπέρ μας μάς τρομάζει, μας μουδιάζει και ακυρώνει τις δυνάμεις μας.

Η διάθεση αρκεί... ως κι η βαλίτσα φαντάζει περιττή :)

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Πως κατάφερες να κλείσεις τα μάτια σου με το ΑΓΧΟΣ!!! ότι η βαλίτσα ήταν εκεί να χάσκει...άδεια και θα έπρεπε να τη γεμίσεις σε δευτερόλεπτα με τη τσίμπλα στο μάτι αξημέρωτα;;

Ίσως γιατί η διάθεση ήταν αυτή που θα τη γέμιζε κι όλα τα άλλα περιττά..!
Πολύ γοητευτικό το κλείσιμο..υπέροχο.

Prisoned Soul είπε...

@Spartan Oblivion
Πίστεψέ με αυτό έκανε η πρωταγωνίστρια! Αφέθηκε! το γαλάζιο, το σκούρο μπλε...! όλα μαγικά γεμάτα με στιγμές αξέχαστες!

@Δημήτρη ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που μας δείχνουν ότι αξίζουμε, και έτσι γεμίζει η διάθεση και κλείνει και η πλημμυρισμένη βαλίτσα!!
Χαιρετώ!

@Ρεγγίνα
Αμ δεν τα έκλεισα, αλλά δεν έφτιαξα και τη βαλίτσα! Εκείνη ναι με την τσίμπλα στο μάτι... αλλά πια όντως υπήρχε και η απαραίτητη διάθεση!
Να σαι καλά!

Aerlyn0204 είπε...

Οι διακοπες ειναι παντα ωραιες αρκει να εχεις καλη παρεα :) Ετσι για να ξεφευγουμε λιγο!
Χαθηκα αλλα ελπιζω να περναω πιο συχνα απο εδω και περα...
Φιλιααα!!!!