Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

θαλασσινή αύρα

Να 'χα αυτή τη θάλασσα για πάντα μπρος μου
τα κύματά της ψηφιδωτά, γαλήνη στα μάτια μου
η σκέψη μου στα βάθη της, λύτρωση.

Μα κι ένα χέρι ακόμη θα 'φτανε
να ευωδιάσει το δωμάτιό μου,
μαξιλάρι, και προσκυνούν τα όνειρα σορό μέρα νύχτα.

Ταξίδια που χορεύουν ωσάν βαρκούλες μέσα της,
μέσα μου. 
Σε κείνον τον ωκεανό που ξεχειλίζει απ' την ψυχή μου.

Σε μία φούχτα στην τελική...
που χωράει όλα εκείνα που αξίζουν
και ξεκινούν από ένα απαλό, δροσερό χάδι.



3 σχόλια:

Λύκη είπε...

τρυφεροτατο!

marios104 είπε...

κι αν η θάλασσα δεν βρίσκεται μπροστά σου πάντα, τούτο μη σε απογοητεύει. βρες κάποιον τρόπο να τη γεύεσαι, στο οπουδήποτε.Νομίζω θα μπορείς να ταξιδεύεις απ'το παντού σου.Σε φιλώ.

Prisoned Soul είπε...

@The Madhattress
Σε ευχαριστώ!!

@marios104
Έχω βρει τρόπους να τη γεύομαι...
και δεν χορταίνω να το κάνω, αλλά να ταξιδεύω; ακόμη το προσπαθώ!
Φιλιά