Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

The forgotten world for the abandoned

Ιδέες και εμπνεύσεις, 
ατελείωτες, παρατημενες, μισές, 
κρεμασμένες στην άκρη του μυαλού, 
ξεχασμένες. 

Να βασανίζονται σε κλειδωμένα κατάστιχα 
που ποτέ δεν ανοίγουν, 
ποτέ δεν γράφονται, 
ποτέ δεν ολοκληρώνονται. 

Να μαραίνονται και να θολώνουν καθώς ολοένα ξεχνιούνται.

Τις πιάνω απο το χέρι, 
αν και αργά το ξέρω, 
δεν με θυμούνται...
Αλλά γραπώνονται πάνω μου 
για να βγουν στην επιφάνεια, 
να κατασπαράξουν το μυαλό, 
την έμπνευση, 
τους νευρώνες 
που κινούν το χέρι μου και γράφει. 

Και έρχονται, 
με περικυκλώνουν κοιτώντας με βαθιά στα μάτια, 
προσπαθώντας να βρουν την πηγή που τις γέννησε, 
διέξοδο στη μάταιη αρχή τους 
και την ατέρμονη προσμονή της ολοκλήρωσης. 

Ποιος θα με σώσει από τα σάπια σώματά τους; 
εκείνα που δεν έθρεψα και πριν γεννηθούν έθαψα; 

τα μάτια τους δρόμοι για τη μήτρα της δημιουργίας, 
το κλάμα τους λεπίδι άμβλωσης που τα ξεσκίζει από τα σωθικά μου

Πώς θα σωθώ; 

Από εκείνο το φως στην άκρη της σπηλιάς, 
από εκείνον τον ήλιο, 
το τέλος που η ίδια θα βάλω σε αυτές που εγκατέλειψα.

re-cycle

13 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Αυτες οι ανειπωτες Σκεψεις, Ιδεες, Αφορμες είναι τα λιθαρακια που πανω τους ο Νους σμιλεύει το Αγαλμα του επομενου Οικοδομήματος της Αποκάλυψης του Εαυτού μας...

Αορατες.. μα ειναι το θεμελιο του Αυριο...

Φιλακι...γλυκια Αληθεια ερωτευμενη με ΟΣΑ δε φαινονται... δεν αποκαλύπτονται... δεν ερμηνεύονται ποτε....

Κική Κωνσταντίνου είπε...

τελεια εκφραση γλυκια μου!

* πανεμορφο το μπλοκακι σου!

Ανώνυμος είπε...

τι ωραίο ποστ... σε καταλαβαίνω απόλυτα, μπορώ να πω. πόσες φορές μου έρχονται ιδέες, σκέψεις και τις αγνοώ...και πόσες φορές το μετανιώνω...
για αυτό και πρέπει να πράττουμε τη στιγμή που σκεφτόμαστε. ίσως κάνουμε πολλά λάθη, έτσι, αλλά τουλάχιστον δεν θα μείνουν μέσα μας απωθημένα και παλιές εμπνεύσεις που ποτέ δε βρήκαν διέξοδο στο χαρτί ή στην οθόνη του Η/Υ... :)

καλό Σ/Κ!! :)

Ἅ λ ς είπε...

ο,τι μένει πίσω είναι για καλό κι αν εμφανιζεται ξανά υπάρχει λόγος... μην ανησυχεις, ολοκληρωσες οσες δημιουργιες σε εκφραζουν ή σε εξέφραζαν, είναι κομμάτια του εαυτου σου εξάλλου..

φιλιααα

marios104 είπε...

Kι αν κάποτε μισές αλήθειες ή σκέψεις ανολοκλήρωτες αφήσουμε να αποδράσουν από εμάς κ να συναντηθούν, ένα κολάζ από ανθρώπινα υπάρχοντα θα πλημμυρίσει όλα τα blog μας. Καλή σου μέρα.

Leviathan είπε...

πολύ "ζωντανό" :-) καλή εβδομάδα :-)

Prisoned Soul είπε...

@~reflection~
Θεμέλιο όμως καλή μου που αν κερδίσει δύναμη, αν ενωθεί κάθε ιδέα και σκέψη με την άλλη, σκελετό μπορεί να φτιάξουν με δέρμα αόρατο για μανδύα, σαν εκείνον που εγώ τους έφτιαξα αρχικά. Και να με κυνηγήσουν... γιατί ποτέ δεν ολοκλήρωσα, ποτέ δεν έδωσα σε αυτά τα θεμέλια έναν κόσμο να κρατούν...

@ΕΚΦΡΑΣΟΥ
Σε ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου! Πάντα με τον καλό σου λόγο!

@Αγανακτισμένη Έφηβη
"πρέπει να πράττουμε τη στιγμή που σκεφτόμαστε", το κάνω, δεν με ενδιαφέρει αν θα είναι λάθος, κι όμως το κάνω και μπορείς να το διαπιστώσεις και μόνη σου διαβάζοντας αυτό:
http://equationallove.blogspot.com/2010/12/blog-post_30.html
Δεν είμαι τρελή ή περίεργη, αλήθεια, απλά δεν θέλω όπως είπες να αφήνω εκείνες τις στιγμές να περνούν.

@Ά λ ς
Γλυκιά μου, πιστεύω πως καθετί έρχεται στο μυαλό μου και τη σκέψη μου για ένα λόγο, θα ήταν λάθος λοιπόν να το αφήσω να φύγει, μπορεί να σου φανεί και λάθος, αλλά ίσως να μην με εκφράζει καν, αλλά έχει τον λόγο του και την ανεξίτηλη θέση του μέσα μου.
Σε φιλώ

@marios104
Ακριβώς αυτό θα συμβεί, αλλά ομολογώ φοβάμαι πως δεν θα είναι καλή εκείνη η πλημμύρα, θα θέλει να κατακτήσει όσα δεν κατέκτησε! Κι εμείς θα είμαστε πιόνια της, άβουλα...

@Leviathan
Ζωντανό ε; λες όντως να με κατασπαράξει; ο φόβος σε αυτή τη σκέψη με έκανε να το γράψω. Αν βγαίνει ζωντανό είναι επειδή στον "δικό μου κόσμο" ήταν.

Aerlyn0204 είπε...

Σκληρο μου ακουγεται...
Θα σωθεις...Θα δεις :)

Φιλια!!!!

Άνεμος είπε...

Μερικά πράγματα πρέπει να αφήνονται ελεύθερα απο το μυαλό μας... Πρέπει να ξεχνιούνται... Αν μένανε μέσα ίσως να μην μπορούσαμε να το αντέξουμε...

Αν καταπιέζεσαι για να μη βγουνε, τότε αυτό πρέπει να το αλλάξεις. Στο μέτρο του δυνατού. Όχι πάντα... Δεν είναι πάντα καλό να βγαίνουν όλα στην επιφάνεια. Εκεί δημιουργείς τη δική σου κρίση του σωστού και του λάθους...

Στα μάτια μου φαίνεται ότι είναι σκέψεις που θέλεις να πνίξεις γιατί δεν πρέπει να ακουστούν... Κανείς δεν είναι τέλειος, εσύ ξέρεις καλύτερα τί πρέπει να κάνει την εμφάνισή του και τί όχι... Πισάσου απο όπου χρειάζεσαι για να πάρεις δύναμη... Αν και ξέρω ότι είσαι δυνατή...

Φιλιά!

Κωνσταντίνος Μαντζούρης είπε...

Αν κάποια μέρα πούμε
Όσα δεν είπαμε στη ζωή μας
Όχι από αισχύνη μα σκεπτικισμό
Όλα θ’ αλλάζανε
Γιατί αυτό που ζούμε
Ανήκει στον άλλο μας τον εαυτό.

Αν κάποια μέρα γινόταν μια έκρηξη
Κι όνειρα σκέψεις προβληματισμοί
Ξεχύνονταν λεύτερα να βρουν λυτρωμό
Όλα θ’ αλλάζανε
και σίγουρα μ’ έκπληξη
θ’ αναρωτιέσαι «Μα αυτή είμαι εγώ;»

Η έμπνευση του ανήκει σ’ εσένα
Σου το αφιερώνω

Καλό καλοκαίρι

Prisoned Soul είπε...

@Aerlyn0204
μόνο σκληρό, τρομοκρατικό ήταν! Αλλά περνάει, δίνω σημασία σε κάθε έμπνευση και σκέψη και στιγμή, δεν αφήνω τίποτα να πέσει κάτω!

@Άνεμέ μου, εδώ έκανες λάθος!!
Πρέπει να βγουν, θέλω να βγουν, θέλω να απαλλαγώ για να υπάρξει χώρος για άλλα πράγματα μέσα μου!
Είμαι δυνατή, αν με πονέσουν λίγο στην έξοδο δεν θα πάθω τίποτα, είμαι υπεύθυνη που γεννήθηκαν μέσα μου! Σε φιλώ

@Κωνσταντίνε
Ήταν πραγματικά υπέροχο, σε ευχαριστώ. Και είναι αυτό ακριβώς που σκεφτόμουν, μόνο που και χωρίς να ελευθερωθούν πλήρως... αναρωτιέμαι αν μου ανήκουν, αν... είμαι εγώ...

Ανώνυμος είπε...

Όμορφο και αληθινό!!Καλό σου καλοκαίρι!!

Prisoned Soul είπε...

@Ρασκόλνικοφ σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! καλό καλοκαίρι και σε σένα!!