Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

~Φιλήδονη νεράιδα~

Βγήκε σκυφτός από το καφενείο του χωριού και κατηφόρισε μόνος προς το σπίτι. Τα κλειδιά χτυπούσαν μέσα στην τσέπη του παλιού σακακιού του σε κάθε βήμα. Περπατούσε βαριά και νωχελικά και οποίος δεν ήξερε, βλέποντάς τον θα ορκιζόταν πως ο Σταύρος είχε περάσει μια πολύ κουραστική μέρα. Δεν υπήρχε όμως κάτοικος στο χωριό που να μην γνωρίζει την ιστορία του.
Τρία χρόνια τώρα, από τότε που έχασε την γυναίκα του ο Σταύρος είχε παρατήσει τα πάντα. Δεν δούλευε πια και το χωράφι του, που κάποτε ήταν γεμάτο από φρούτα και λαχανικά, τώρα έστεκε βρώμικο και απεριποίητο, με ελάχιστα λαχανικά να σαπίζουν και να γίνονται ένα με το χώμα. Πέρναγε όλη του τη μέρα στο ετοιμόρροπο καφενείο όπου μαζεύονταν και οι υπόλοιποι άντρες και έπινε, κάπνιζε, ό,τι τέλος πάντων του είχε απαγορεύσει ο ιατρός να κάνει.
"Ο Σταύρος από τότε που έχασε τη γυναίκα του παράτησε την ίδια του τη ζωή" , έτσι έλεγαν όλοι βλέποντας τον κάθε μέρα όταν περπατώντας έτσι σκυφτά, γυρνούσε σπίτι. Φτάνοντας, άνοιξε αργά αργά την πόρτα, μπήκε μέσα και ανάσανε με ανακούφιση. Δεν άντεχε άλλο να διαβάζει τον οίκτο σε κάθε πρόσωπο που τον κοιτούσε, ήθελε να εξαφανιστεί και να μην ασχοληθεί ποτέ κανείς ξανά μαζί του.
Μόνο εδώ στο σπίτι του έβρισκε ηρεμία. Μόνο εδώ ξεχνούσε το λόγο που έκανε τους άλλους να τον λυπούνται, γιατί εδώ η γυναίκα του ζούσε. Η Άννα ήταν μαζί του, τόσο όμορφη όσο ήταν στην πρώτη τους γνωριμία πριν 15 χρόνια και με το βλέμμα της γεμάτο ερωτικές υποσχέσεις. Με τη σκέψη της στο νου του ο Σταύρος άναψε ανυπόμονα  φωτιά.
Οι φλόγες δεν άργησαν να αγκαλιάσουν το ξύλο και να θεριέψουν. Ένα στρώμα γαλάζιο από οινόπνευμα βγαλμένο, ηφαίστεια που τα καυσόξυλα σχηματίζουν, βαμμένα με λάβα που βράζει φωτιά και στάχτες που οδηγούν τα αθώα μάτια σε μαύρη άβυσσο. Εκείνος πονηρός όμως κοιτούσε με πόθο τη φωτιά...

Το βλέμμα του καθρέφτιζε τις κιτρινοκόκκινες γλώσσες να τρεμοπαίζουν χωρίς σταματημό. Ξάφνου άνοιξαν πύρινες πόρτες και μορφή από φωτιά σμιλεμένη εμφανίστηκε. Ξανθιά μάγισσα στα κόκκινα ντυμένη που άρχισε να λικνίζεται στο ρυθμό της φωτιάς που την περιέβαλε. Εκείνος δεν μπορούσε να ξεκολλήσει τα μάτια του από πάνω της. Το αίμα έβραζε από διέγερση μέσα του και το μυαλό του γέμιζε από εικόνες γλυκιάς, αμαρτωλής ηδονής και υπέροχων αναμνήσεων. Έχανε τον εαυτό του στις καμπύλες του κορμιού της που χόρευαν χωρίς σταματημό και ήθελε όσο τίποτε άλλο να απλώσει τα χέρια του να την κλείσει στη δική του αγκαλιά.
"Άννα..." η φωνή του ήταν σπασμένη καθώς τη φώναξε. Η οπτασία μπροστά του χαμογέλασε γλυκά στο άκουσμα του ονόματος "εδώ είμαι αγάπη μου, μαζί σου" Η φωνή της χαμηλή αισθησιακή, έκανε την καρδιά του να σκιρτά, όπως τότε.
Νεράιδα ντυμένη της λαγνείας είχε εμφανιστεί στο πανηγύρι του χωριού για της αποκριές και βάλθηκε να χορεύει με φόντο τη φωτιά στη μέση της πλατείας. Πάντα ήθελε να τραβάει τα βλέμματα όλων, ιδιαίτερα των αντρών. Μα εκείνη τη μέρα ο Σταύρος το ένιωθε, ήταν μόνο για κείνον. Ένα με τη φωτιά γινόταν το κορμί της, έτοιμο να παραδοθεί στα χέρια του. Εκείνη τη νύχτα την έκανε δική του σε πάλη καυτού ιδρώτα. Μια εβδομάδα αργότερα γυναίκα του για πάντα. Δεν υπολόγισε όμως τη φωτιά.
Στην Άννα πάντα άρεσε να παίζει μαζί της, γέμιζε το σπίτι με αναμένα κεριά και χόρευε ανάμεσα στις μικρές φλόγες που αντί να σβήνουν μεγάλωναν προκλητικά να την κλείσουν μέσα τους. Μέχρι που τα κατάφεραν. Δύο εβδομάδες το πολύ είχαν περάσει από το γάμο τους όταν ένα βράδυ ο Σταύρος γύρισε σπίτι από το χωράφι και την είδε να χορεύει ανάμεσα σε δεκάδες κεριά, μεθυσμένη.
"Τρελάθηκες πια; θα βάλεις καμία φωτιά στο τέλος!"
εκείνη πήγε κοντά του και τον αγκάλιασε, άρχισε να τον φιλάει στο λαιμό και παράλληλα χόρευε και έδενε τα άκρα της γύρω του.
"Σε θέλω." του ψιθύρισε.
"Μάγισσα..."
μόνο αυτό πρόλαβε να της πει και την ξάπλωσε εκεί, ανάμεσα στα αναμμένα κεριά, βουβούς θεατές του έρωτα τους. Ξύπνησε στο κρεβάτι του γυμνός χωρίς εκείνη και σηκώθηκε μεμιάς να την ψάξει. Μπαίνοντας στο σαλόνι τον παρέλυσε το θέαμα που αντίκρισε. Η Άννα κίτονταν στη μέση του δωματίου και γύρω της φυλακή είχε φτιάξει η φωτιά. Μόλις βρήκε τη φωνή του άρχισε να της φωνάζει να σηκωθεί μα τίποτα, δεν τον άκουγε, δεν κινούνταν. Έτρεξε μέσα από τη φωτιά και την έβγαλε από το σπίτι στην αγκαλιά του φωνάζοντας της ακόμη για να συνέλθει. Τίποτα. Η Άννα είχε φύγει και δεν θα γύριζε ποτέ πίσω.
Κι όμως δύο μέρες τώρα γύριζε. Κάθε βράδυ όταν ο Σταύρος άναβε το τζάκι που στη μνήμη της έχτισε εκείνη ερχόταν, χορεύοντας μέσα από τις φλόγες. Κάθε βράδυ έκαναν έρωτα νοερά μέσα από αυτόν τον αισθησιακό της χορό.
"πάρε με μαζί σου" της ψιθύρισε ένα βράδυ μόλις έκανε να φύγει καθώς έσβηνε η φωτιά.
"Είσαι σίγουρος;" του είπε κοιτώντας τον στα μάτια. Εκείνος δεν απάντησε παρά άπλωσε τα χέρια του και έκλεισε την πύρινη μορφή της μέσα στην αγκαλιά του.
"Για πάντα μαζί" ψιθύρισε και αφέθηκε να τον τυλίξουν οι φλόγες.

~
*

45 σχόλια:

Unknown είπε...

Το περίμενα πολύ καιρό αυτό Μαρία μου! Ήταν πανέμορφο! Στο λέω πραγματικά! Ειδικά η σκηνη της γυναίκας μέσα από τη φωτιά! Με ενθουσίασες! Συνέχισε να γράφεις!
Μα πες μου, δεν ήταν υπέροχο το ταξίδι;
Φιλιά κ καλό σου βράδυ!

Ανώνυμος είπε...

Αυτό sweetάκι μου δεν είναι απόπειρα συγγραφής. Είναι ΣΥΓΓΡΑΦΗ!
Αν δεν στο έχω πει, το έχεις!
Χίλια μπράβο σου και μη τολμήσεις να το αφήσεις! Συνέχισε να γράφεις...

Φιλάκια...

Unknown είπε...

Αυτό Αλήθεια μου, δεν είναι απόπειρα συγγραφής, είναι καθαρή "γραφή".
Πολύ πολύ όμορφο.

Την καλημέρα μου

~reflection~ είπε...

Δύο φλόγες

~ ~

μέσα όλες του Κόσμου οι πυρκαγιές..
πυρωμένο σίδερο που βαραίνει...βαραίνει....βυθιζεται στο Υγρό Πυρ των Ερωτευμενων...

εκει που δεν υπαρχει θανατος και ζωη..
μονο συνυπαρξη...

μέσα στο άυλο, αόρατο και πυχτό όνειρο, Δύο φλόγες ~ ~ Ψυχές και σώματα που αγαπήθηκαν ανελέητα
επιβιώνουν στο βαθος του ΧωροΧρόνου
φορώντας το ένα το Άλλο
και παραξενα Εκεινη υπαρχει μεσα του
όταν ταυτόχρονα Εκείνος υπαρχει μεσα της....
σαν ψευδαισθητικό σύμπλεγμα ψυχοσωματικής προέκτασης στο ερωτικό πεδίο της Υπερβασης..


Γλυκιά μου ΑΛήθεια αφηνω δύο μονο φιλιά...

φλόγες...

~ ~

~reflection~ είπε...

http://4.bp.blogspot.com/_JmpkIMgnzIE/SjF3Es5S-OI/AAAAAAAAf4E/Y4Lf5ksPFO8/s400/20+Awesome+Optical+Illusions+9.jpg


http://www.anhphamillusion.co.cc/website/Images/anhillusionpicture/Optical%20Illusion%20Shape.jpg


Illusion of Love...
the one within the other....

Ἅ λ ς είπε...

πολυ ομορφη αποπειρα φιλη μου... τη διαβασα ενω εξω εβρεχε και πραγματικα με πηγε αλλου... μπραβο σου:))

Ἅ λ ς είπε...

ΥΓ:οσο για το μηχανογραφικο ..ουυυυ.. εχεις χρονο ακομη!!!!!!
και γτ μαρτιο?? το αλλαξαν παλι?πφφ

Ανώνυμος είπε...

"Αξίζει φίλε να ζεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει.."
Στην φωτιά λοιπόν..

Prisoned Soul είπε...

@Νατάσσα μου,
ναι είναι υπέροχο το ταξίδι...! και δεν το αφήνω, από τότε που ξεκίνησα δεν σταμάτησα ποτέ να ταξιδεύω :)
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!

Φιλιά

Prisoned Soul είπε...

@Bd
Αλήθεια;!
Αχ καλέ μου σε ευχαριστώ πολύ, σημαίνουν πολλά για μένα αυτά! Αν και απόπειρα είναι, κι αυτή και όποια άλλη ακολουθήσει...

Φιλάκια!

Prisoned Soul είπε...

@meggie μου σε ευχαριστώ,
χαίρομαι ΠΟΛΥ που σου άρεσε!!!
Να σαι καλά!!

Φιλιά πολλά

Prisoned Soul είπε...

@~k.a.k.i.a-p.~
Φλόγες καλή μου, καρδιές που πήρανε φωτιά και καίνε αιώνια, πέρα από τα σύνορα της ζωής και του θανάτου...!

Να 'σαι καλά!

Σε φιλώ

Prisoned Soul είπε...

@Α λ ς
Καλή μου ευχαριστώ, χαίρομαι που σου άρεσε!!!

ΥΓ.Ναι... :( το άλλαξαν!! Έτσι γινόταν και την εποχή με τις δέσμες.
τι να πεις...!!

Prisoned Soul είπε...

@Πάρμι Ρόουζ
Στη φωτιά λοιπόν... για να κρατήσουμε ζωντανό αυτό το όνειρο!!!!

Να 'σαι καλά!

Νυχτερινή Πένα είπε...

Ωραίο κείμενο, μια όμορφη ιστορία αν και γλυκόπικρη. Συνέχισε να γράφεις.

marios104 είπε...

Όπως είπε κάποιος άλλος παραπάνω, αυτό δεν είναι απλώς απόπειρα, είναι ένα ολοζώντανο δείγμα γραφής , λαμπερής όσο και η φλόγα που αναφέρει , ελκυστικής και καθηλωτικής. Πολλά μπράβο σε σένα και πάντα έτσι να δοκιμάζεις το ταλέντο σου γράφοντας, μόνο καλό κάνεις στον εαυτό σου και σε όσους σε παρακολουθούν. Τα φιλιά μου και την καληνύχτα μου.
υ.γ.Απολογούμαι προσωπικά και σε σένα για την αμελή παρουσία μου τους τελευταίους μήνες, είμαι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και αναζητώ χρόνο και διάθεση! :-)

Nicotine είπε...

Μαράκι το χεις, αλήθεια. Εμένα μου άρεσε η σκηνή που χόρευε ανάμεσα στα κεριά η κοπέλα.
Μην σταματάς, γράφε, και θα δεις ότι με τον καιρό θα γίνεσαι όλο και καλύτερη

η περιπλανώμενη είπε...

με άγγιξε... !

μικρή Μεγάλη είπε...

Πάρα πολύ όμορφο! Με συγκίνησε... Συγχαρητήρια!!!

Prisoned Soul είπε...

@Νυχτερινή πένα
Σε ευχαριστώ πολύ, σημαίνει πολλά για μένα γιατί πιστεύω ότι γράφεις υπέροχα!!

Prisoned Soul είπε...

@marios104
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια καλέ μου, προσπαθώ αυτό έχει σημασία.
ΥΓ. Δεν πειράζει, αν και όντως έλειψες πολύ...
μου αρκεί να είσαι καλά.

Φιλιά και σε σένα

Prisoned Soul είπε...

@aougaros
Σε ευχαριστώ πολύ, χαίρομαι που σου άρεσε. Δεν ξέρω αν το έχω βέβαια αλλά ναι, θα συνεχίσω να γράφω, είναι ό,τι πιο ιδανικό για μένα, για να εκφράζομαι.

Φιλιά

Prisoned Soul είπε...

@η περιπλανώμενη
Είναι σπουδαίο για μένα αυτό που λες, να αγγίζει κάποιον αυτό που γράφω...
Να 'σαι καλά.!

Φιλάκια

Prisoned Soul είπε...

@μικρή Μεγάλη
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, χαίρομαι που κατάφερε να σε συγκινήσει.
Να σαι καλά και να περνάς!

Καλοσήρθες!!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

πανεμορφο νεραιδοπαρμενη μου!
γιατι μονο μια νεραιδοπαρμενη θα εγραφε τετοια ιστορια...

συνεχισε...

σε φιλω νεραιδενια!!!

Adis είπε...

Ουόου..! Δε μας έχεις συνηθίσει σε τέτοια.. :P

Αυτό θα πει τρελός από αγάπη.. Γλυκό, παραμυθένιο.. :)
Πολύ όμορφο πραγματικά! Πολύ..

Καλό ξημέρωμα.
Φιλιά! :*

Ο Αλχημιστης είπε...

Αγαπητη Sweet Truth,


ειτε εχεις ειτε δεν εχεις ταλεντο συνεχισε να γραφεις. Το γραψιμο ειναι πανω απο ολα εκφραση και αν σε βοηθαει να εκφραζεσαι και να δημιουργεις τοτε συνεχισε το για οσο σε ευχαριστει. Οταν παψει να σε ευχαριστει σταματησε το!

Φιλια!

Prisoned Soul είπε...

@ΝΑΪΑΔΑ μου, μάλλον ναι τότε, είμαι νεραϊδοπαρμένη...!!! και δεν θα άντεχα αν δεν το έβγαζα κι αυτό στην επιφάνεια!!!!

Τα φιλιά μου

Prisoned Soul είπε...

@Adis
Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά δεν νομίζεις; :Ρ Βασικά πάει καιρός που γράφω αλλά εδώ μέχρι πρότινως ντρεπόμουν να αναρτήσω κάτι άλλο από πεζή ποίηση... :*
Αλλά αλλάζει ο άνθρωπος με τον καιρό!!
Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε!!!

Φιλάκια!

Prisoned Soul είπε...

@Αλχημιστή,
σε ευχαριστώ πολύ για τη συμβουλή σου, να ξέρεις πως με ευχαριστεί πολύ και πάντα θα με ευχαριστεί, γιατί έτσι είναι... !
Οπότε είτε έχω είτε δεν έχω ταλέντο... ΓΡΑΦΩ!!!!

Aerlyn0204 είπε...

Εσυ το εγραψες ολο αυτο?Αληθεια? Συνεχισε οπωσδηποτε!!!Περιμενουμε και τη συνεχεια!!Ειναι τελειο!!!!!!!

Ο Αλχημιστης είπε...

@ Sweet truth

επειδη δεν ξερω αν δεις την απαντηση μου στο σχολιο σου στο μπλογκ μου σου γραφω για να την δεις. Δεν ξερω αν ηταν ειρωνικο το σχολιο σου αλλα αν σε εθιξα με συγχωρεις. Δεν μιλαγα για ανθρωπους που συγγραφουν σε μπλογκς απλα για να εκφραστουν. Αν το πιστευα αυτο θα ημουν παραλογος γτ αμεσως αμεσως θα επρεπε να μην διαβαζω τα μισα απο τα μπλογκς, γιατι το μπλογκινγκ εχει και την συγγραφη σαν απαραιτητο συστατικο. Νομιζω οτι ειναι σαφες απο το ποστ μου οτι αναφερομαι σε επαγγελαμτιες συγγραφεις που τα εργα τους εχουν εκδωθει, οχι ερασιτεχνες συγγραφεις που γραφουν για να εκφραζονται.

Δεν ξερω γιατι και αν το παρεξηγησες. Την καλησπερα μου!

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

Είδα στον ύπνο μου
Πως φεύγεις για τα ξένα
Και φοβισμένος ξύπνησα
Κι ήμουν χωρίς εσένα

Άπλωσα τα χέρια μου
Να σε αναζητήσω
Μα τίποτα δεν βρέθηκε
Δίπλα μου για ν αγγίξω…

Leviathan είπε...

merikes fores oi floges einai iperoxes!! kalispera!

Prisoned Soul είπε...

@Aerlyn0204
Ναι εγώ το έγραψα... :* είναι πολλά που γράφω και δεν τα αναρτώ εδω
Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε καλή μου.Το συγκεκριμένο δεν έχει συνέχεια, αλλά θα υπάρξουν και άλλες "απόπειρες συγγραφής"...!

Φιλάκια!!

Prisoned Soul είπε...

@Αλχημιστή
Μην ανησυχείς κατάλαβα καλά τι ήθελες να πεις, απλά για κάποιο λόγο (τι να πω ίσως φταίνε οι ανασφάλειες) ένιωσα να είμαι το κερασάκι στην τούρτα, ο λόγος που σε ώθησε να γράψεις όσα σκέφτηκες... δεν με εθιξες φυσικά αλλά ντράπηκα, αυτό είναι όλο... γιατί και γω από το μυθιστόρημα ξεκινώ, χωρίς να ξέρω βέβαια που θα φτάσω, χωρίς να ξέρω αν έχω ταλέντο ή αν γράφω εγώ ή κάποιος άλλος συγγραφέας, απλά και μόνο επειδή όπως κατάλαβες και στο πρώτο σου σχόλιο με ευχαριστεί, πολύ μάλιστα.
Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι κάτι από αυτά που γράφω στο μέλλον θα εκδοθεί.

Να 'σαι καλά.
Τα φιλιά μου.

Prisoned Soul είπε...

@Μάγε μου,
εδώ είμαι δε φεύγω...
αλλά όπως βλέπεις γράφω και χάνομαι πολλές φορές στους δικούς μου κόσμους...!!

Φιλιά

Prisoned Soul είπε...

@Leviathan
Αρκεί να μην παίζουμε πολλές φορές μαζί τους γιατί θα καούμε... :Ρ

Καλημέρα!!

Ανώνυμος είπε...

Ειλικρινά ποτέ δεν πίστευα ότι αυτά τα βαριά συναισθήματα που κουβαλάς πάντα θα μπορούσες να τα αποτυπώσεις γραπτά τόσο γλαφυρά και αληθινά... Σε σχεσή με τις άλλες σου συγγραφές αυτό ήταν μια υπέρβαση του ταλέντου σου...

Prisoned Soul είπε...

@Ntina xD
Αχ κοριτσάκι μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια, υπέρβαση-ταλέντο δεν ξέρω αν υφίστανται αλλά τελος πάντων!!!

Ευχαριστώ και πάλι!

Ανώνυμος είπε...

Mάλλον έχεις βαλθεί να με κάνεις να κλαίω κάθε φορά που σε διαβάζω. Τώρα, θα πρέπει να σε συγχαρώ γιαυτό; Γιατί βρε παιδάκι μου τόση γλυκιά μελαγχολία και κατάθλιψη?? Πολλά γλυκά χαρούμενα, δακρυσμένα απο τα κείμενα σου, φιλάκια.:)

Prisoned Soul είπε...

@Ηλιαχτίδα μου,
πίστεψέ με δε χαίρομαι που σε κάνω να κλαις, αν και με συγκινεί πολύ το γεγονός ότι σε αγγίζουν αυτά που γράφω.

Τώρα γιατί έτσι...;
δεν ξέρω, αυτό βγαίνει χωρίς να με ρωτάει, απλά βγαίνει από μέσα μου...

Κωνσταντίνος Μαντζούρης είπε...

Δεν υπάρχουν επαγκελματίες ή ερασιτέχνες συγγραφείς γιατί ποιός είναι αυτός που μπορεί να ξεχωρίσει σε ομάδες τη σκέψη, το λόγο παρά μόνο ο χρόνος

Κι εσύ κορίτσι μου γράψε, γράψε ότι σου καπνίσει.εμένα πάντως με γοήτευσες. Μπράβο σου.

Prisoned Soul είπε...

@Κωνσταντίνε
Σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου, μου δίνουν κουράγιο... και να θα συνεχίσω να γράφω γι αυτό να είσαι σίγουρος!!!

Καλό σου βράδυ

Ανώνυμος είπε...

Κανονικότατη συγγραφή,όχι απόπειρα!Παρόλο που ξέρεις ότι φοβάμαι τη φωτιά,μ άρεσαν οι εικόνες που με έκανες να φτιάξω με το μυαλό μου.

Μ