Χαρά της ζωής!

Δυο ματάκια
με λαχτάρα και αγάπη γεμισμένα
Δυο πετράδια κομμένα,
από την καρδιά του ωκεανού
με σφυρηλάτη τους τον ίδιο τον Ποσειδώνα
Εσένανε κοιτούν.




Δυο μικρά χεράκια
που με όλη τους τη δύναμη σφίγγουν καθετί που ακουμπούν
Πλέκουν τα δαχτυλάκια τους
μέσα από τα μαλλιά σου,
γύρω από ένα δικό σου δάχτυλο


Ένα στόμα
που δεν κρύβει ακόμη δοντάκια
ανοίγει μόνο σε υπέροχα χαμόγελα
που ζεσταίνουν
μέχρι και την πιο σκληρή καρδιά
 ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
                                                        
Με κοίταξες με τα γουρλωμένα σου μάτια
Δε με γνώριζες, αλλά με επιστεύτηκες

                                                          

Ήρθες και κούρνιασες στην αγκαλιά μου

Σκίρτησε η ψυχούλα μου

σαν να σε καλοσόρισε

Και γω άθελά μου πάγωσα να σε κοιτώ

Σε κρατούσα στα χέρια μου

το πολυτιμότερο φορτίο,

ο πιο σπουδαίος θησαυρός

Άρχισα να τραγουδάω απαλά

Ένιωθα την ανάσα σου 

να χαϊδεύει το μπράτσο μου

Ένιωθα την καρδούλα σου

να χτυπάει πάνω στο στήθος μου

δίπλα στη δική μου

Καθώς η μελωδία σε ταξίδευε

σε στιγμές ήρεμου ύπνου...

ΥΓ. Στον πιο γλυκό άντρα, τον 3ων μηνών ξαδερφούλη μου, που μόλις πριν λίγες ώρες γνώρισα!!